Buntownicy. Kreatywni liderzy zmieniają świat
Adam Grant
Wyobraź sobie, że dostałeś dzisiaj e-mail:
Na ile masz ochotę odpowiedzieć na taką ankietę? Co myślisz o osobach, które stworzyły taką ankietę i oczekują, że na nią szczerze odpowiesz?
Taką wiadomość otrzymali pracownicy firmy Bridgewater, a jej pomysłodawcą jest Ray Dalio. Adam Grant, w swojej książce „Buntownicy…” opisuje działania tej firmy (i kilku innych), jako przykład niestandardowych sposobów zarządzania. Wyobrażasz sobie, że każdy kto podejmuje pracę w Bridgewater musi zapoznać się z 200 zasadami, które obowiązują w firmie?
Autor książki opisuje też wiele innych sytuacji oraz ponownie zadaje pytania, na które – wydaje się odpowiedzieliśmy sobie już dawno i to w prawidłowy sposób ?.
Czy jeśli nasza firma ma ukształtowaną kulturę organizacyjną, to pracownicy, których rekrutujemy, powinni wyznawać podobna kulturę, czy też nie? (nie)
Czy burza mózgów, w której nie krytykujemy (w pierwszej fazie) pomysłów, jest naprawdę lepsza od krytycznej analizy rozwiązań? (nie)
Czy naprawdę najlepsze jest nastawienie menedżerów, którzy nie chcą słuchać o problemach, a tylko o rozwiązaniach? (nie zawsze)
Jeśli chcesz znaleźć uzasadnienie tych tez – przeczytaj tę książkę ?.
Ale to książka nie tylko dla biznesu. Także zawiera interesujące wskazówki dla rodziców. Wiesz, że przeciętne dziecko wysłuchuje około 50 pouczeń dziennie, co w ciągu roku daje ponad 15 tysięcy krytycznych uwag?
Czy to oznacza, że masz powstrzymać się od zwracania uwagi swojemu dziecku? Pewnie czasem dobrze by było J. Jednak jeśli już musisz pouczać, to rób to przynajmniej we właściwy sposób – tłumacząc konsekwencje negatywnego zachowania. I to konsekwencje nie dla samego dziecka (jeśli będziesz przezywać kolegę, nie będzie się z tobą bawić), ale najlepiej dla otoczenia (jeśli będziesz przezywać kolegę, będzie mu przykro). Okazuje się, że dzieci, którym rodzice właśnie w ten sposób tłumaczą zasady działania, są bardziej kreatywne, a także… bohaterskie.
Zawsze Ci mówiono, że pesymizm utrudnia osiąganie celów? Autor przytacza badania, które pokazują, jak ludzie wykorzystują pesymizm niezwykle konstruktywnie.
Może się wydawać, że tematy poruszone w książce zahaczają o zbyt wiele spraw, ale tak naprawdę całość pokazuje jak działają liderzy, buntownicy, którzy zmieniają świat.
Nie musisz zmieniać świata, ale na pewno jest sporo rzeczy, które chciałbyś zmienić w swoim otoczeniu. Więc może warto poświęcić kilka wieczorów?
A dlaczego nie warto czytać tej książki?*
- bo może się okazać, że będziesz musieć zrewidować swoje poglądy
- bo może będziesz chciał podjąć wysiłek (uff, kolejny!), by rozwijać swoje umiejętności (znowu!), a to przecież męczące
- bo może będziesz musiał zacząć doceniać pesymistów, którzy z tobą pracują (a teraz łatwiej było na nich narzekać)
- bo może się okazać, że powinieneś zerwać pewne znajomości….
Ja tę książkę przeczytałam z przyjemnością.
Jednym z pierwszych efektów był komiks:
Kolejnym efektem, zmniejszenie uwag, które robię mojej córce ?. I jeszcze większa koncentracja, by tłumaczyć konsekwencje działania (robiłam to już wcześniej, ale teraz jeszcze wiem, że dzięki temu wzmacniam jej samodzielność i kreatywność, a więc jestem dodatkowo zmotywowana).
Wykorzystuję pesymistyczne nastawienie (ja też czasem je mam), by tworzyć konstruktywne rozwiązania.
Bardziej pilnuję celów, jakie sobie stawiam, by nie były sprzeczne ze sobą, ponieważ to zwiększa frustrację i osłabia efektywność realizacji. Więc najpierw stworzę do końca planowany planer, dla uczestników szkoleń i połączę go z e-learningiem, a dopiero potem zapiszę się na studia doktoranckie (czasowo nie jestem w stanie zrobić tych dwóch rzeczy, bo jeszcze mam cel, by wspaniale spędzać czas z moją rodziną).
I szukam problemów. Jeśli ta recenzja ci się nie podoba, nie była przydatna, proszę daj znać! Trochę się nad nią napracowałam i jeśli dzięki twojej uwadze, będę mogła się czegoś nauczyć, to będę wdzięczna ?
*technika, która polega na zniechęcaniu, zamiast na zachęcaniu, też wzięta z książki ?
Polecam,
Agnieszka Lipka
